ظهور رنگ روغن: در دوره رنسانس (قرن 14 تا 17 میلادی)، تکنیک نقاشی رنگ روغن به طور قابل توجهی توسعه یافت و به یک روش محبوب در اروپا تبدیل شد. هنرمندانی مانند یان وان ایک و سندرو بوتیچلی به استفاده از رنگ‌های روغنی پرداختند. یان وان ایک یکی از نخستین هنرمندانی بود که به طور گسترده از رنگ روغن استفاده کرد و توانست با تکنیک‌های پیچیده، جزییات و عمق رنگ را به آثار خود بیفزاید.

نوآوری‌های تکنیکی: هنرمندان در این عصر با استفاده از لایه‌برداری، رنگ‌های متفاوت و شفاف را می‌توانستند ایجاد کنند. این تغییرات به آن‌ها این امکان را می‌داد که تصویرسازی‌های پیچیده‌تری را به وجود آورند و از نور و سایه به بهترین شکل استفاده کنند.

توسعه و نوآوری: هنرمندان مدرن و معاصر همچنان از رنگ روغن استفاده کردند و تکنیک‌ها و مفاهیم جدیدی را به این هنر افزوده‌اند. با ظهور هنر انتزاعی و فنون نوین در قرن بیستم، رنگ روغن همچنان به عنوان رسانه‌ای قدرتمند و با اهمیت در دنیای هنر باقی ماند.

نگرش به آینده: در دنیای معاصر، نقاشی رنگ روغن به عنوان یکی از تکنیک‌های اصلی در آموزش هنر باقی مانده است و هنرمندان با استفاده از این رسانه، بتوانند پیغام‌های خود را به مخاطبان منتقل کنند.